0 Каб убачыць цябе Імя паэта-франтавіка РњС–Саіла Ясеня РґРѕР±СЂР° ведала СћСЃСЏ савецкая краіна. Гераічна-патрыятычныя песні «РђР±РµР»С–СЃРєС–», «РџР°РјСЏС†СЊ сэрца», «РњР°Р№СЃРєС– вальс», створаныя паводле СЏРіРѕ вершаў, спявалі беларускія С– расійскія артысты. Набылі папулярнасць С– СЏРіРѕ лірычныя песні. Рђ вакальны твор «РњС‹ яшчэ сустрэн. Читать далее. Понедельник, 27 Января 2014 г. Імя паэта-франтавіка Міхаіла Ясеня добра ведала ўся савецкая краіна. ![]() Вершы са складанкі «Няма прыгажэй ад маёй Беларусі». • Максім Багдановіч. Зімой: аўдыя • Канстанцыя Буйло. У марозны дзень: аўдыя • Мікола Хведаровіч. Зіма: аўдыя • Паўлюк Трус. Падаюць сняжынкі: аўдыя • Якуб Колас. На рэчцы зімою (Не сядзіцца ў хаце.): аўдыя • Якуб Колас. Представленная хрестоматия является первым белорусским учебным пособием по хоровому дирижированию. Предназначается для педагогов, студентов вузов искусств и культуры, руководителей самодеятельных и профессиональных хоров. Данное учебное пособие составлено. ![]() ![]() ![]() Гераічна-патрыятычныя песні «Абеліскі», «Памяць сэрца», «Майскі вальс», створаныя паводле яго вершаў, спявалі беларускія і расійскія артысты. Набылі папулярнасць і яго лірычныя песні. А вакальны твор «Мы яшчэ сустрэнемся з вамі», напісаны Валянцінай Сярых сумесна з паэтам, задушэўна гучыць у беларускіх асяродках і на амерыканскім кантыненце. Песня «Каб убачыць цябе» ўзнікла ў мінулым годзе. Аўтарам музыкі выступіў спявак Сяргей Харэвіч (працаваў у Нацыянальным акадэмічным народным хоры Беларусі імя Генадзя Цітовіча, Нацыянальнай акадэмічнай харавой капэле імя Рыгора Шырмы). У кнізе вершаў і песень «Пісьмо з 45-га» (2001), падараванай паэтам, яго крануў лірычны абразок пра закаханага юнака. Рамантычны малюнак заснежанага горада прасякнуты дзівоснай музыкай. Вальсавая мелодыя нараджаецца-выплывае з лёгкага руху сняжынак, ветлых парываў ветру. Яна напаўняе душу маладой асобы, ахопленай страсным пачуццём, робіць навакольны свет для яе прывабным і ўтульным. Меладычную адметнасць паэтычных радкоў падхапіў артыст і ў лепшых традыцыях савецкай эстрады ўвасобіў яе ў музыцы, перадаў у спеве. Ён запісаў песню «Каб убачыць цябе» на дыск — і яна ўспрымаецца па-юнацку чыстым, шчырым прызнаннем у любові і да каханай, і да родных краявідаў. Верш Міхаіла Ясеня Музыка Сяргея Харэвіча Замятае вакол, замятае Хмары нізка імчаць у цішы. Ціха, шэптам завея спявае. І так светла зямлі і душы. Белы снег Ён то сыпле, то сціхне І сцяжынку тваю замяце. Я ж бягу між танцуючых віхраў Для таго, каб убачыць цябе. Замятае вакол, замятае Сквер і вуліцу, цёплы твой дом, Дзе сябе ад мяне ты хаваеш, Дзе чакаеш мяне за вакном. Недзе ў хмары схаваліся зоры. Дрэвы моўчкі стаяць у журбе. Я ж бягу праз заснежаны горад Для таго, каб убачыць цябе. Замятае вакол, замятае Светла так на зямлі і ў душы. І завея ласкава спявае, І яе толькі чутна ў цішы. Сыплюць, сыплюць сняжыначкі з неба — То завея пяе і пяе. І нічога мне болей не трэба Для таго, каб убачыць цябе. Падрыхтаваў Міхась ШАВЫРКІН. 0 Падаюць сняжынкi 31 студРеня 2008 РіРѕРґР° в„– 19 (26132) АНТАЛОГІЯ БЕЛАРУСКАЙ ПЕСНІ Падаюць сняжынкi Паэтычны малюнак кранае выяўленнем пяшчотнай Рамiлаванасцi роднымi краявiдамi, РґСѓСоўнай РР»iтнасцi Рнавакольнай прасторай. КампаРiтар актывiРаваў перадачу душэўнай несупакоенасцi. РЈ мастацкi тэкст песнi, Сѓ аснову СЏРєРѕР№ пакладРены пачатак паэмы 'Р”Ресяты падмурак' Паўлюка РўСЂСѓСЃР°, ён увёў прыпеў — i тым самым СѓРмацнiСћ дынамiРРј РїР°С‡СѓС†С†С‘РІС‹С РїР°СЂС‹РІР°РЅРЅСЏСћ. Iгар Лучанок надРелены народным РїР° светаўспрыманнi талентам. РЃРЅ тонка адчувае меладыйнасць беларускай прасторы, вечную цягу СЏРµ насельнiРєР°. Читать далее. Пятница, 24 Января 2014 г. 31 студзеня 2008 года № 19 (26132) АНТАЛОГІЯ БЕЛАРУСКАЙ ПЕСНІ Падаюць сняжынкi Паэтычны малюнак кранае выяўленнем пяшчотнай замiлаванасцi роднымi краявiдамi, духоўнай злiтнасцi з навакольнай прасторай. Кампазiтар актывiзаваў перадачу душэўнай несупакоенасцi. У мастацкi тэкст песнi, у аснову якой пакладзены пачатак паэмы 'Дзесяты падмурак' Паўлюка Труса, ён увёў прыпеў — i тым самым узмацнiў дынамiзм пачуццёвых парыванняў. Iгар Лучанок надзелены народным па светаўспрыманнi талентам. Ён тонка адчувае меладыйнасць беларускай прасторы, вечную цягу яе насельнiкаў да гарманiчнага паяднання. I ў песнях кампазiтар разнастайна адлюстраваў гэты прыродастваральны рух, напоўнiў iх высакароднай энергiяй i сумесна з 'Песнярамi' актыўна пашырыў яе. Мiхась ШАВЫРКIН. Тэкст Паўлюка Труса Музыка Iгара Лучанка 1. Падаюць сняжынкi — дыяменты-росы, Падаюць бялюткi за маiм акном. Расчасалi вiшнi шоўкавыя косы I ўранiлi долу снегавы вянок. Дзесьцi ў прасторы празвiнелi бомы, Дацвiлi пялёсткi нечае тугi. I здаецца зноўку еду я дадому Пераведаць родных, блiзкiх, дарагiх. Прыпеў: Хочацца навеяць казкi-таямнiцы Гукамi мелодый, радасцю без слоў. I застылi ценi у маёй святлiцы, Засынаю. Снiцца роднае сяло. Адхiнае вечар тонкiя мярэжы, На акне альвасы дагарэлi ў сне. А ў душы квяцiстасць i такая свежасць, I з вачэй усмешкi сыплюцца на снег. А сняжынкi сеюць кволую iмглiстасць, Падаюць бялюткi за маiм акном, I цвiце на вiшнях снежная ўрачыстасць, Сцелецца на скронях перад раннiм сном. Зноў зiма паслала снежныя кiлiмы, Зажурыла беллю паплавы, лугi, I прыходзiць радасць у красе маўклiвай. Адплываюць хвiлi смутку i тугi. 0 Навагодні вальс 04 студРеня 2011 РіРѕРґР° в„– 1 (26865) РАДЗІННАЕ Навагодні вальс Сонцам асветлены С€Р»СЏС 'Бяседы'. РЈ час Рімовага сонцастаяння ішлі СЏРµ апошнія рэпетыцыі перад Рапісам. Упершыню ён адбыўся Сћ радыёстудыі перад навагоднім святам. Р† СЂР°Рам Ргадавым кругабегам планеты, калі сонца паварочвае РЅР° лета, РІСЏРґРецца адлік творчай РґРейнасці ансамбля народнай РјСѓРыкі Белтэлерадыёкампаніі. Ля вытокаў шырока вядомага калектыву — кампаРітар, РїСЂС‹Рнаны С– ўшанаваны грамадствам. РќР° той час Леанід Р—Р°Слеўны ўжо меў ганаровае Рванне. Читать далее. Пятница, 10 Января 2014 г. 04 студзеня 2011 года № 1 (26865) РАДЗІННАЕ Навагодні вальс Сонцам асветлены шлях 'Бяседы'. У час зімовага сонцастаяння ішлі яе апошнія рэпетыцыі перад запісам. Упершыню ён адбыўся ў радыёстудыі перад навагоднім святам. І разам з гадавым кругабегам планеты, калі сонца паварочвае на лета, вядзецца адлік творчай дзейнасці ансамбля народнай музыкі Белтэлерадыёкампаніі. Ля вытокаў шырока вядомага калектыву — кампазітар, прызнаны і ўшанаваны грамадствам. На той час Леанід Захлеўны ўжо меў ганаровае званне 'Заслужаны дзеяч мастацтваў' (1986), быў лаўрэатам прэміі Ленінскага камсамола Беларусі, усесаюзных і рэспубліканскіх конкурсаў і фестываляў савецкай песні. Яго запрасілі ў Белтэлерадыёкампанію на працу з музычнымі калектывамі, а пасля распаду гурта 'Жывіца' даручылі стварыць ансамбль народнай музыкі. Духам і стылем творчасць Леаніда Захлеўнага блізкая да народных узораў. Ён закончыў Гродзенскае музычнае вучылішча па класе баяна, а ў Белкансерваторыі — клас кампазіцыі ў А. Багатырова, які сваіх студэнтаў заўсёды заахвочваў уважліва вывучаць фальклор — скарбніцу нацыянальнага духу. І вось ужо два дзесяцігоддзі 'Бяседа' ашчадна перадае сучаснаму пакаленню спеўнае хараство свайго народа, яго стваральны размах. За плённую працу ансамбль атрымаў званне 'Заслужаны калектыў', а яго кіраўнік — 'Народны артыст Беларусі', Дзяржаўную прэмію Беларусі, прэмію 'За духоўнае адраджэнне'. У рэпертуар 'Бяседы' арганічна ўвайшлі аўтарскія творы, якія мастацкай вобразнасцю сугучныя з народнымі. Песня 'Навагодні вальс' Уладзіміра Карызны і Леаніда Захлеўнага — пяшчотна-лірычны абразок, напоўнены любоўю, святочнасцю. Навагодні вальс Кружыцца, кружыцца, кружыцца, кружыцца Снег, снег, снег. А каля ёлкі сняжынкамі дружнымі Смех, смех, смех. Шэпат твой мілы, чароўна-сняжынкавы Закружыў, Думкі мае, нібы знічкаю, сцяжынкаю Запаліў. Прыпеў: Іскрыцца сняжынкамі свята І гэтай зімовай парой У сэрцы агеньчык заўзята Распальвае светлы настрой, Як быццам бы з цёплага ўзлеску Насустрач халоднай зіме Туды прыляцелі пралескі Сагрэць і цябе, і мяне. Лёгкія-лёгкія, белыя-белыя Нада мной Кружацца ў вальсе сняжынкі нясмелыя Чарадой. Ты на сняжынках шчаслівай хвілінаю Варажы, 'Любіш — не любіш' — пад зоркаю сіняю Мне скажы. 0 Твае СЂСѓРєi 06 студРеня 2009 РіРѕРґР° в„– 1 (26359) АНТАЛОГІЯ БЕЛАРУСКАЙ ПЕСНІ Твае СЂСѓРєi РЈ навагоднiС РїР°Р¶Р°РґР°РЅРЅСЏС, С‚РѕСЃС‚Р°С Раўсёды гаворым РїСЂР° шчасце. Зычым, каб СЏРЅРѕ было сонечным, чыстым, працяглым, Р±СЏРмерным. Р† РїР°-РґРiцячы верым, што шчасце абавяРРєРѕРІР° прыйдРРµ, аднекуль РР°РiСЂРЅРµ РґР° нас С†i СЏРіРѕ прынясуць, падаруюць СЃСЏР±СЂС‹, Р±Р»iРРєiСЏ. I жывём Сѓ чаканнi таго няўлоўнага, Рагадкавага, што цешыць душу, спадРяёмся РЅР° нешта лепшае. Рђ шчасце РЅР° справе канкрэтнае, рэальнае. I РЅРµ Стосьцi даруе нам, Р° СЏРіРѕ РјС‹ самi ствараем. I вельмi часта. Праўда, тол. Читать далее. Среда, 08 Января 2014 г. 06 студзеня 2009 года № 1 (26359) АНТАЛОГІЯ БЕЛАРУСКАЙ ПЕСНІ Твае рукi У навагоднiх пажаданнях, тостах заўсёды гаворым пра шчасце. Зычым, каб яно было сонечным, чыстым, працяглым, бязмерным. І па-дзiцячы верым, што шчасце абавязкова прыйдзе, аднекуль зазiрне да нас цi яго прынясуць, падаруюць сябры, блiзкiя. I жывём у чаканнi таго няўлоўнага, загадкавага, што цешыць душу, спадзяёмся на нешта лепшае. А шчасце на справе канкрэтнае, рэальнае. I не хтосьцi даруе нам, а яго мы самi ствараем. I вельмi часта. Праўда, толькi не ўяўляем, што гэта якраз шчасце. Чамусьцi многiя з нас бачаць яго ў выглядзе дабрабыту, прэстыжнай пасады. Некаторым яно падаецца як каханне, сямейная ўтульнасць. Сапраўды, яно такое i адначасова не такое. Шчасце — гэта лад памiж людзьмi, паразуменне мiж iмi, суладдзе духоўнага i матэрыяльнага ў iх адносiнах i дзейнасцi. Без любовi, без светлынi ў пачуццях, без дабрынi ў справах няма шчасця. (I жыцця няма, а толькi iснаванне.) Адчуванне гармонii, ладу, суладдзя ў грамадстве, калектыве i ў самiм сабе прыносiць шчаслiвыя iмгненнi, робiць успрыманне рэчаiснасцi радасным. I ўсё гэта ствараецца намi самiмi. Шчаслiвымi будуць i навагоднi рэй, а за iм i ўвесь год, калi станем актыўна дзейнiчаць i падтрымлiваць, пашыраць духоўнасць вакол сябе. Навагоднюю бяседу трэба рыхтаваць. Яе святочнасць, духоўна-iнтэлектуальны характар цалкам залежаць ад нас. (Тэлепраграмы выступаюць толькi фонам. I то час ад часу.) Якая суладнасць у змесце размоў, тостаў, песень, жартаў-забаў, такая ж узнёсласць на застоллi i натхнёнасць у наступных справах. Песня 'Твае рукi' Янкi Сiпакова i Мiкалая Пятрэнкi, якую 'Песняры' разнеслi па ўсiм свеце, перадае непаўторныя iмгненнi закаханых. Злiтнасць iх душаў, пяшчота рухаў, глыбокае паяднанне з прыродай поўняць навакольную прастору прамянiстай жыццестваральнай энергiяй. Адчуванне i асэнсаванне яе — шчасце. Верш Янкi Сiпакова Музыка Мiкалая Пятрэнкi Твае рукi, твае рукi нада мною, Нiбы лебедзi над белаю зiмою. Як ласкава яны кружаць I сам мной па леце тужаць, Нiбы лебедзi над белаю зiмой. Цяжка, рукi, расставацца з вамi дужа, I без вас мне заставацца памiж сцюжаў! Не ляцiце, рукi, ў вырай, Нада мной кружыце шчыра, Нiбы лебедзi над белаю зiмой. Я люблю, як твае рукi нада мною, Нiбы лебедзi над белаю зiмою. Як яны садзяцца мiла, Склаўшы крылы, склаўшы крылы, Нiбы лебедзi над белаю зiмой. Калi лашчаць валасы мне твае рукi, Слухаю бы песню я iх рухi, рухi. А яны пяюць шчымлiва I крыляюць палахлiва, Нiбы лебедзi над белаю зiмой. Цяжка, рукi, расставацца з вамi дужа, I без вас мне заставацца памiж сцюжаў! Не ляцiце, рукi, ў вырай, Нада мной кружыце шчыра, Нiбы лебедзi над белаю зiмой. 0 Навагодняя свечка 31 снежня 2009 РіРѕРґР° в„– 247 (26605) РАДЗІННАЕ Навагодняя свечка РЈСЃСЏ планета Сћ навагоднюю РЅРѕС‡ расквечваецца СЂРѕРнакаляровым агнём, СЏРєi, СѓСЃРїС‹Снуўшы РЅР° Камчатцы, КурылаС, несупыннай Сваляй РєРѕС†iцца РЅР° РР°Сад, РґР° Аляскi. Рђ следам РР° iскрыста-РiСатлiвым РІРѕРіРЅiвам плыве-РІiСЂСѓРµ РґСѓСоўная плынь — жыватворная, настоеная РЅР° любовi. РЈ гэтую РЅРѕС‡, СЏРє РЅiРєРѕР»i, прагнем шчасця, шукаем СЏРіРѕ. Р† чамусьцi Рдаецца, што Сћ тыя пачуццёва напружаныя iмгненнi, калi гадРiРЅРЅiкавыя стрэлкi СЃРІР°iРј РР»iццём-яднаннем РїР°Рначаць магутнасць РґСѓСРѕСћРЅР°-цялеснага адРiнства, для нас адчынiцца РєР°Рачная брамка Сћ чароўн. Читать далее. Пятница, 03 Января 2014 г. 31 снежня 2009 года № 247 (26605) РАДЗІННАЕ Навагодняя свечка Уся планета ў навагоднюю ноч расквечваецца рознакаляровым агнём, якi, успыхнуўшы на Камчатцы, Курылах, несупыннай хваляй коцiцца на захад, да Аляскi. А следам за iскрыста-зiхатлiвым вогнiвам плыве-вiруе духоўная плынь — жыватворная, настоеная на любовi. У гэтую ноч, як нiколi, прагнем шчасця, шукаем яго. І чамусьцi здаецца, што ў тыя пачуццёва напружаныя iмгненнi, калi гадзiннiкавыя стрэлкi сваiм злiццём-яднаннем пазначаць магутнасць духоўна-цялеснага адзiнства, для нас адчынiцца казачная брамка ў чароўнае царства Шчасця. А шчасце зусiм побач! Яно — у адчуваннi даверу, паразумення, гармонii. А гэта заўсёды з намi, у нас самiх. Толькi трэба ўскалыхнуць душу, напоўнiць яе любоўю i гэтым прамянiста-светлым пачуццём ахiнуць блiзкiх. Так i ў рамантычна асветленай песнi 'Навагодняя свечка', напiсанай Леанiдам Дранько-Майсюком i Мiкалаем Сацурам пятнаццаць гадоў таму для ансамбля 'Сябры'. Навагодняя свечка Верш Леанiда Дранько-Майсюка Музыка Мiкалая Сацуры Дамы стомлены, спяць кавалеры, Высыхаюць азёры вiна. А на нашым стале два фужэры, Два фужэры i свечка адна. Прыпеў: Запалi навагоднюю свечку I шампанскiм крышталь абудзi, I, нiбы на маленькую вечнасць, На блакiтную свечку глядзi. Што нам дамы i што кавалеры! Залатая прайшла даўнiна. Ёсць у нашай маленькай кватэры, Ёсць усё — ад агню да вiна. Ах вы, дамы, i вы, кавалеры! Ах, паэзii вашай струна — Засталiся ад вас два фужэры, Два фужэры i свечка адна. Падрыхтаваў Мiхась ШАВЫРКIН. 0 Гаю РјРѕР№, РЅРµ кліч 29 снежня 2012 РіРѕРґР° в„– 250 (27365) КУЛЬТУРА Гаю РјРѕР№, РЅРµ кліч Лірычная песня 'Гаю РјРѕР№, РЅРµ кліч' Р”Рмітрыя Даўгалёва С– УладРС–РјС–СЂР° Пецюкевіча дакладна адлюстроўвае душэўную драму РакаСанай асобы. БеРтаго, каго любіш С– РєР°Саеш, навакольны свет перайначваецца: ён страчвае СЂРѕРнакаляровую маляўнічасць С– РґСѓСРјСЏРЅС‹ водар, губляе пяшчотна-СћРвышаную прыцягальнасць. РњСѓРыка прасвятляе песенны тэкст, эмацыянальна ўлагоджвае, настройвае РЅР° прыўРнятыя перажыванні. Гэтую песню Р”Рмітрый Даўгалёў стварыў яшчэ Сћ студэнцкія гады. Читать далее. Пятница, 03 Января 2014 г. 29 снежня 2012 года № 250 (27365) КУЛЬТУРА Гаю мой, не кліч Лірычная песня 'Гаю мой, не кліч' Дзмітрыя Даўгалёва і Уладзіміра Пецюкевіча дакладна адлюстроўвае душэўную драму закаханай асобы. Без таго, каго любіш і кахаеш, навакольны свет перайначваецца: ён страчвае рознакаляровую маляўнічасць і духмяны водар, губляе пяшчотна-ўзвышаную прыцягальнасць. Музыка прасвятляе песенны тэкст, эмацыянальна ўлагоджвае, настройвае на прыўзнятыя перажыванні. Гэтую песню Дзмітрый Даўгалёў стварыў яшчэ ў студэнцкія гады. З той пары ён напісаў шмат выдатных твораў (кантату 'Запаведныя сцяжынкі', араторыю 'Зорка Палын', сімфоніі, аркестравыя і камерна-інструментальныя п'есы), паклаў на музыку больш за сотню паэтычных тэкстаў беларускіх і рускіх паэтаў. Многія яго песні ўвайшлі ў рэпертуар прафесійных і самадзейных артыстаў, а такія, як 'Балада' і 'Рэха жураўлінае', прывялі да заслужанага поспеху выканаўцаў — Ірыну Дарафееву і Паліну Смолаву — у конкурснай праграме на 'Славянскім базары' ў Віцебску. Песня 'Гаю мой, не кліч' увайшла ў шэраг лепшых вакальных твораў апошніх дзесяцігоддзяў і займае трывалае месца сярод іх. Яе першы выканаўца — заслужаны артыст Беларусі Валерый Дайнека — пачуццёва выразна перадае юнацкі сум і боль па каханай, яго нязгасную веру на шчаслівае спраўджванне трапяткіх спадзяванняў. Гаю мой, не кліч Верш Уладзіміра Пецюкевіча. Музыка Дзмітрыя Даўгалёва. Гаю мой, не кліч пад каліны цвет Да крынічных вод, светлых, як вясна: Там яе няма — паляцела ў свет, Наша рэчанька высахла да дна*. Паляцела ў свет, русакосая, Стан рабінавы, вочы — сінь азёр. Не спяе ўжо мне мілым голасам Пра дзівосны край у зіхценні зор. Гаю мой, не кліч на шчаслівы смех — Касавіцаю весела ў лугах: Там яе няма — паляцела ў свет, Наш мядовы луг палыном прапах. Гаю мой, не кліч пад каліны цвет Да крынічных вод, светлых, як вясна: Там яе няма — паляцела ў свет, Наша рэчанька высахла да дна. * Апошнія два радкі кожнай страфы спяваюцца двойчы. Падрыхтаваў Міхась ШАВЫРКІН. 0 Песні-помнікі… РЇРЅС‹ ствараюцца Раўсёды С– паўсюль РЅР° свеце. Р†С СЃРєР»Р°РґРІР°СЋС†СЊ, каб уславіць гераічныя справы суайчыннікаў, каб ушанаваць святыя імёны тыС, Сто самааСРІСЏСЂРЅР° РґРейнічаў РґРеля свабоды роднай Рямлі С– СЏРµ росквіту. Асабліва шмат С‚Р°РєС–С С‚РІРѕСЂР°Сћ СѓРнікае Сћ гістарычна РІС‹Рначальны для краіны, драматычна-трывожны час. Жыццё Канстанціна Заслонава стала легендай С– асветлена Сћ РІРµСЂС€Р°С С– песняС. РЃРЅ карыстаўся вялікай павагай СЃСЏСЂРѕРґ падпольшчыкаў С– партыРан Р РїРµСЂС€С‹С РґРён Вялікай Айчыннай вайны. Смерць партыРанскага камандРС–СЂР° выклікала РЅРµРвычайны патрыятычны С– паэтычны СћРдым. РЈ песняС, СЏРєС–СЏ Сутка фалькларыРаваліся. Читать далее. Четверг, 26 Декабря 2013 г. Яны ствараюцца заўсёды і паўсюль на свеце. Іх складваюць, каб уславіць гераічныя справы суайчыннікаў, каб ушанаваць святыя імёны тых, хто самаахвярна дзейнічаў дзеля свабоды роднай зямлі і яе росквіту. Асабліва шмат такіх твораў узнікае ў гістарычна вызначальны для краіны, драматычна-трывожны час. Жыццё Канстанціна Заслонава стала легендай і асветлена ў вершах і песнях. Ён карыстаўся вялікай павагай сярод падпольшчыкаў і партызан з першых дзён Вялікай Айчыннай вайны. Смерць партызанскага камандзіра выклікала незвычайны патрыятычны і паэтычны ўздым. У песнях, якія хутка фалькларызаваліся, вымалёўваўся вобраз мужнага і ўмелага кіраўніка, народнага змагара, перадаваліся боль і смутак яго паплечнікаў. Народную песню, якая так і называецца «Песня пра Заслонава», у 1946 годзе занатаваў нястомны фалькларыст Генадзь Цітовіч ад жыхароў мястэчка Бягомль Мінскай вобласці. Яна нарадзілася ў шэрагах адважных мсціўцаў адразу пасля гібелі камандзіра, перадавалася па партызанскіх атрадах, пашыралася ў варыянтах. Асобныя строфы песні нагадваюць вершаваныя радкі, змешчаныя ў газеце «Віцебскі рабочы» 10 сакавіка 1943 года. Пазней апрацоўку мелодыі зрабілі А. Багатыроў, Я. Яраславенка, а пачатак песні адрэдагаваў А. Песня пра Заслонава Народная песня На магіле ружы расцвітаюць, Шэпча бэз над кветкамі вяргінь, А ў магіле спіць герой савецкі — Партызан Заслонаў Канстанцін. Не салоўка голасам пявучым Над ракой калыша ціхі гай, Гэта мы яму спяваем песню Пра любімы, родны, вольны край. У дрымучых у лясах аршанскіх Гэтай песні ён не даспяваў. Ад смяротнай кулі ад фашысцкай за Радзіму вольную ён паў. Беларусь, ты Бацькаўшчына наша, Ўдаль і ўшыр прасторам ты лягла, Кветкай яркай, кветкаю прыгожай Між рэспублік вольных расцвіла. Ой, з-за лесу-бору, па-над хатай, Ясна свеціць сонца цераз тын. Мы табе пяём сягоння славу, Наш герой — Заслонаў Канстанцін. Апошняе двухрадкоўе кожнай страфы спяваюцца двойчы. У пасляваенны час асаблівую папулярнасць набыла «Песня пра Заслонава», якую напісалі паэт Анатоль Астрэйка і кампазітар Уладзімір Алоўнікаў. Яна натхнёна выконвалася на сцэнічных пляцоўках, часта гучала па радыё. Светлая мелодыя і шчырыя словы ўслаўляюць мужнасць і самаахвярнасць народнага героя, крылата-ўзнёсла абуджаюць памяць нашчадкаў, напаўняюць іх душы грамадзянска-патрыятычнымі пачуццямі. Песня пра Заслонава Верш Анатоля Астрэйкі Музыка Уладзіміра Алоўнікава Як узыдзе сонца сінім раннем веснім, Як развее над зямлёй туман, Над краінай пралятае песня, Песня баявая партызан. І звіняць, гудуць на ўсю нашу дзяржаву Гарадоў і вёсак галасы — Канстанцін Заслонаў — наша слава, Беларусі-партызанкі сын. У сцягах Радзімы яркім промнем ззяе Над усёй савецкаю зямлёй Доля твая, справа баявая, Мужны, легендарны наш герой. Першая страфа і апошнія два радкі кожнай страфы паўтараюцца. Падрыхтаваў Міхась ШАВЫРКІН. 0 Красуй, Беларусь! 01 верасня 2007 РіРѕРґР° в„– 164-165 (0) АНТАЛОГІЯ БЕЛАРУСКАЙ ПЕСНІ Красуй, Беларусь! Р† слаўся! РўРІРѕР№ жыватворны РґСѓС, настоены пад гоман РіР°СЋС‡С‹С Р±Р°СЂРѕСћ С– РРІРѕРЅ РєСЂС‹РЅС–С‡РЅС‹С СЃС‚СЂСѓРјРµРЅСЊС‡С‹РєР°Сћ, пад перагукванне Р°РС‘СЂРЅС‹С Сваляў С– Р»СѓРіР°РІС‹С РєСЂР°СЃР°Рє, РЅСЏСЃРµ любоў, яднае народы С– натСРЅСЏРµ С–С РЅР° творчыя РґРеянні. Светлыню нашай Рямлі, СЏРµ вольную С– ўвішна працавітую іпастась урачыста апелі Васіль Раінчык С– Леанід Пранчак. Для твораў кампаРітара, ураджэнца Шклоўшчыны, Сарактэрны рамантычна юнацкія, святочна бяседныя інтанацыі. Яркая меладычнасць песень 'Віншавальная', ". Читать далее. Пятница, 13 Декабря 2013 г. Светлыню нашай зямлі, яе вольную і ўвішна працавітую іпастась урачыста апелі Васіль Раінчык і Леанід Пранчак. Для твораў кампазітара, ураджэнца Шклоўшчыны, характэрны рамантычна юнацкія, святочна бяседныя інтанацыі. Яркая меладычнасць песень 'Віншавальная', 'Родны горад', 'Музыка для ўсіх' абуджае духоўныя памкненні спевакоў і слухачоў. А твор 'Красуй, Беларусь!' Стаў гімнам творчай інтэлігенцыі. Разнастайныя святы, фестывалі заканчваюцца шматгалосым яднальна-прысягальным акордам — песняй ' Красуй, Беларусь!' Песні • Чараўніца-зіма: • Навагодняя песня (Дзе пушчы і балоты.): • Зіма (Надышлі марозы, рэчкі закавалі.): • Гуканне Дзеда Мароза («Ау, Дзед Мароз»): • Дыск «З Новым Годам!»: • Узыйшла ў лесе елачка: • Добры вечар:, ад «АБ-БА» • Рожджэство Хрыстово:, ад «АБ-БА» • Свецяць, свецяць зорачкі:, ад «АБ-БА» • На санках Міколка:, ад «АБ-БА» • Вясёлая зіма:, ад «АБ-БА» Вершы са складанкі «Няма прыгажэй ад маёй Беларусі» • Максім Багдановіч. Зімой: • Канстанцыя Буйло. У марозны дзень: • Мікола Хведаровіч. Зіма: • Паўлюк Трус. Падаюць сняжынкі: • Якуб Колас. На рэчцы зімою (Не сядзіцца ў хаце.): • Якуб Колас. Песні зімы: Сцэнарыі • • • • • • • • • •.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
February 2018
Categories |